Pazar günü JR hattı shinkansen tren ile Shin-Fuji’den Tokyo’ya vardık,  tren bileti kişi başı 5070 Yen’di. Çok yorgun olduğumuz için otele (Hotel Lungwood) gidip dinlendik.

1868 yılına kadar Edo olarak bilinen Tokyo, Şogun yönetimine son veren İmparator Meiji tarafından yeni başkent olarak seçilmiş ve ismi “Doğu’nun Başkenti” anlamına gelen Tokyo ile değiştirilmiş. 1923 yılındaki depremden ve 1945’teki Amerikan bombardımanından büyük derecede zarar görmüş olan Tokyo, 1950’den sonra hızla gelişerek bugünkü halini almış.

1. gün – 04.08.2014

Ertesi gün ağrılarımız iyice ortaya çıkmıştı. Sırt, bel, bacak ağrıları yüzünden gidip gezmeye halimiz yoktu. Ancak öğleden sonra elektronik eşyaların satıldığı Akihabara‘ya gidebildik. Sonra da deniz doldurularak yapılmış Odaiba Bölgesi’ne gidip bol bol fotoğraf çektik.

Otele gitmeden önce yemek yiyelim diye düşündük ve Kua ‘Aina Burger’e girdik. Kasiyer Türk olduğumuzu öğrenince İstanbul ve Kapadokya’ya gittiğini söyledi. Kapadokya’nın bu kadar biliniyor olması beni çok mutlu etti, ama bir taraftan da onların binlerce km öteden gelip ziyaret edip de bizim burnumuzun dibindeki doğa harikalarımıza yeteri kadar ilgi göstermediğimize üzüldüm. Kasiyerle küçük bir sohbetten ve hamburgerlerimiz yedikten sonra otele döndük.

2. gün – 05.08.2014

İkinci günümüzde daha çok gezeceğimizi düşündüğümüz için Tokyo Metro ve Toei Metro hatlarında 1 gün geçerli bilet (1000 Yen) aldık.

Gezimize önce Asakusa ile başladık. Asakusa’ya giderken daha önce Osaka ve Nara’da da gördüğümüz üstü kapalı, sağlı sollu dükkanların yer aldığı pasajdan burada da gördük.

Japonya’nın diğer şehirlerindeki gibi buradaki süslü rögar kapakları da ilgimi çekti yine.

Asakusa’da Japonya’nın en eski alışveriş merkezi Nakamise’yi gördük önce. Burada genelde hediyelik eşyalar ve Japonların ünlü giysileri olan yukataları satan dükkanlar bulunuyor. Bir de atıştırmalık yiyecekler satan dükkanlar çoğunlukta.

Asakusa Kannon Tapınağı (Sensō-ji) da oldukça büyük ve etkileyici bir yer. Bu tapınağı gezip bol bol fotoğraf çektikten sonra Shinjuku’ya gittik.

Gün batımında Tokyo Metropolitan Hükümet Binası‘ndan Tokyo manzarasını izlemek istediğimiz için önce Shinjuku Gyoen Ulusal Bahçesi‘ne gittik. Giriş ücreti 200 Yen. Burası oldukça büyük ve güzel bir bahçe. Yalnız yine çok sıcaktı, baharda gidip hem rengarenk çiçekleri görmek hem de sıcakta kavrulmamak daha güzel olurdu sanırım. Parkın içi Fransız, İngiliz ve Japon bahçeleri şeklinde düzenlenmiş. Bir de içine yapay şelale yapılmış, çeşitli çiçekleri görebileceğiniz Greenhouse yer alıyor.

Bahçenin içinde yer alan Tayvan Köşkü (Kyugoryotei) de en ilgi çekici kısmı olsa gerek.

Shinjuku Gyoen Ulusal Bahçesi’ni gezdikten sonra Tokyo Metropolitan Hükümet Binası’nın 45. katına çıkıp Tokyo’nun manzarasını izledik. Binanın güney seyir terası her ayın ilk ve üçüncü Salı günleri, kuzey kısmı ise her ayın ikinci ve dördüncü Pazartesi günleri kapalıymış. Biz de ayın ilk Salı gününe denk geldiğimiz için güney kısmını göremedik. Giriş ücretsiz. İç kısımda hediyelik eşyalar satılıyor. Şehrin hemen hemen her yerinde hediyelik eşya fiyatları aynı olduğu için, hediyelikler buradan da alınabilir.

Buradan günbatımı ve Tokyo manzarası oldukça güzeldi. Hele Fuji Dağı’nın görebilmek daha da güzeldi.

3. gün – 06.08.2014

Tokyo’daki son günümüzde belki hediyelik eşya alabiliriz diye Ueno bölgesindeki Ameya’ya ile başladık gezimize. Burada hediyelik eşyadan ziyade meyve ve balık satıcıları vardı.

Japonya’da her köşe başında içecek otomatları bulunuyor ve gördüğüm kadarıyla fiyatlar hepsinde aynıydı.

Bir de restoranların vitrinlerinde plastik yemek sergilemeleri vardı ki gerçekten gerçeğine çok benziyordu 🙂

Ueno’dan sonra hem elektronik eşya bakmak için hem de yemek yemek için yine Akihabara’ya gittik. Burayı da son kez gördükten sonra valizlerimizi almak için otele döndük. Sonra da Tokyo’ya veda ettik.

Restoranların, alışveriş merkezlerinin bulunduğu, Tokyo’nun en kalabalık bölgesi olan Ginza Bölgesi ve gece eğlencelerinin merkezi olan Roppongi Tepeleri Tokyo’nun görülmesi gereken yerleri listesinde bulunsa da bizim pek ilgimizi çekmedi, buraları gezmedik. İmparatorluk Sarayı’nın bahçelerini görmeyi isterdim, fakat buraya giriş için de önceden rezervasyon yapılması gerektiğini öğrendik ve gidemedik maalesef. Seul’de de gidemediğimiz için burada olsun Tsukiji Balık Pazarı‘na gidebilmek isterdim ama burayı da göremedik. Tokyo’dan günübirlik gidilebilecek olan Nikko‘ya gidip gezmek vardı aklımızda bir de ama, son gün uçağı kaçırma riski olmasın diye orayı da göremedik.

Son olarak Japonların marketlerde parayı tabakla almaları, sıraya uyumları, düzenli olmaları, temizlikleri, sakinlikleri, dürüstlükleri, sürekli teşekkür etmeleri bizi kendilerine hayran bırakan yönleriydi. Dünya’da Japonya’nın şehirlerinden daha güzel şehirler mutlaka vardır ama millet olarak onlardan daha mükemmelinin olduğunu sanmıyorum.

Tokyo’dan İstanbul’a uçuşumuz Haneda Uluslararası Havalimanı’ndan (HND) Doha aktarmalıydı. Uçuşlarımız arasında 8 saatlik bekleme süremiz vardı. Qatar Havayolu’nun düzenlemiş olduğu ücretsiz Doha turu‘ndan daha önce haberimiz olsaydı Doha’yı da görme fırsatı bulabilirdik. Ancak biz havalimanında 4-5 saatimizi geçirdikten sonra gördük bunu internetten. Doha’yı bu kez de transfer noktası olarak kullanmış olduk, sadece uçaktan fotoğraflarını çekebildik.

2015’te bizi yeni bir tatil bekliyor mu bilemiyorum ama bir sonraki tatilimizde görüşmek üzere 🙂

Pazar günü JR hattı shinkansen tren ile Shin-Fuji’den Tokyo’ya vardık,  tren bileti kişi başı 5070 Yen’di. Çok yorgun olduğumuz için otele (Hotel Lungwood) gidip dinlendik.

1868 yılına kadar Edo olarak bilinen Tokyo, Şogun yönetimine son veren İmparator Meiji tarafından yeni başkent olarak seçilmiş ve ismi “Doğu’nun Başkenti” anlamına gelen Tokyo ile değiştirilmiş. 1923 yılındaki depremden ve 1945’teki Amerikan bombardımanından büyük derecede zarar görmüş olan Tokyo, 1950’den sonra hızla gelişerek bugünkü halini almış.

1. gün – 04.08.2014

Ertesi gün ağrılarımız iyice ortaya çıkmıştı. Sırt, bel, bacak ağrıları yüzünden gidip gezmeye halimiz yoktu. Ancak öğleden sonra elektronik eşyaların satıldığı Akihabara‘ya gidebildik. Sonra da deniz doldurularak yapılmış Odaiba Bölgesi’ne gidip bol bol fotoğraf çektik.

Otele gitmeden önce yemek yiyelim diye düşündük ve Kua ‘Aina Burger’e girdik. Kasiyer Türk olduğumuzu öğrenince İstanbul ve Kapadokya’ya gittiğini söyledi. Kapadokya’nın bu kadar biliniyor olması beni çok mutlu etti, ama bir taraftan da onların binlerce km öteden gelip ziyaret edip de bizim burnumuzun dibindeki doğa harikalarımıza yeteri kadar ilgi göstermediğimize üzüldüm. Kasiyerle küçük bir sohbetten ve hamburgerlerimiz yedikten sonra otele döndük.

2. gün – 05.08.2014

İkinci günümüzde daha çok gezeceğimizi düşündüğümüz için Tokyo Metro ve Toei Metro hatlarında 1 gün geçerli bilet (1000 Yen) aldık.

Gezimize önce Asakusa ile başladık. Asakusa’ya giderken daha önce Osaka ve Nara’da da gördüğümüz üstü kapalı, sağlı sollu dükkanların yer aldığı pasajdan burada da gördük.

Japonya’nın diğer şehirlerindeki gibi buradaki süslü rögar kapakları da ilgimi çekti yine.

Asakusa’da Japonya’nın en eski alışveriş merkezi Nakamise’yi gördük önce. Burada genelde hediyelik eşyalar ve Japonların ünlü giysileri olan yukataları satan dükkanlar bulunuyor. Bir de atıştırmalık yiyecekler satan dükkanlar çoğunlukta.

Asakusa Kannon Tapınağı (Sensō-ji) da oldukça büyük ve etkileyici bir yer. Bu tapınağı gezip bol bol fotoğraf çektikten sonra Shinjuku’ya gittik.

Gün batımında Tokyo Metropolitan Hükümet Binası‘ndan Tokyo manzarasını izlemek istediğimiz için önce Shinjuku Gyoen Ulusal Bahçesi‘ne gittik. Giriş ücreti 200 Yen. Burası oldukça büyük ve güzel bir bahçe. Yalnız yine çok sıcaktı, baharda gidip hem rengarenk çiçekleri görmek hem de sıcakta kavrulmamak daha güzel olurdu sanırım. Parkın içi Fransız, İngiliz ve Japon bahçeleri şeklinde düzenlenmiş. Bir de içine yapay şelale yapılmış, çeşitli çiçekleri görebileceğiniz Greenhouse yer alıyor.

Bahçenin içinde yer alan Tayvan Köşkü (Kyugoryotei) de en ilgi çekici kısmı olsa gerek.

Shinjuku Gyoen Ulusal Bahçesi’ni gezdikten sonra Tokyo Metropolitan Hükümet Binası’nın 45. katına çıkıp Tokyo’nun manzarasını izledik. Binanın güney seyir terası her ayın ilk ve üçüncü Salı günleri, kuzey kısmı ise her ayın ikinci ve dördüncü Pazartesi günleri kapalıymış. Biz de ayın ilk Salı gününe denk geldiğimiz için güney kısmını göremedik. Giriş ücretsiz. İç kısımda hediyelik eşyalar satılıyor. Şehrin hemen hemen her yerinde hediyelik eşya fiyatları aynı olduğu için, hediyelikler buradan da alınabilir.

Buradan günbatımı ve Tokyo manzarası oldukça güzeldi. Hele Fuji Dağı’nın görebilmek daha da güzeldi.

3. gün – 06.08.2014

Tokyo’daki son günümüzde belki hediyelik eşya alabiliriz diye Ueno bölgesindeki Ameya’ya ile başladık gezimize. Burada hediyelik eşyadan ziyade meyve ve balık satıcıları vardı.

Japonya’da her köşe başında içecek otomatları bulunuyor ve gördüğüm kadarıyla fiyatlar hepsinde aynıydı.

Bir de restoranların vitrinlerinde plastik yemek sergilemeleri vardı ki gerçekten gerçeğine çok benziyordu 🙂

Ueno’dan sonra hem elektronik eşya bakmak için hem de yemek yemek için yine Akihabara’ya gittik. Burayı da son kez gördükten sonra valizlerimizi almak için otele döndük. Sonra da Tokyo’ya veda ettik.

Restoranların, alışveriş merkezlerinin bulunduğu, Tokyo’nun en kalabalık bölgesi olan Ginza Bölgesi ve gece eğlencelerinin merkezi olan Roppongi Tepeleri Tokyo’nun görülmesi gereken yerleri listesinde bulunsa da bizim pek ilgimizi çekmedi, buraları gezmedik. İmparatorluk Sarayı’nın bahçelerini görmeyi isterdim, fakat buraya giriş için de önceden rezervasyon yapılması gerektiğini öğrendik ve gidemedik maalesef. Seul’de de gidemediğimiz için burada olsun Tsukiji Balık Pazarı‘na gidebilmek isterdim ama burayı da göremedik. Tokyo’dan günübirlik gidilebilecek olan Nikko‘ya gidip gezmek vardı aklımızda bir de ama, son gün uçağı kaçırma riski olmasın diye orayı da göremedik.

Son olarak Japonların marketlerde parayı tabakla almaları, sıraya uyumları, düzenli olmaları, temizlikleri, sakinlikleri, dürüstlükleri, sürekli teşekkür etmeleri bizi kendilerine hayran bırakan yönleriydi. Dünya’da Japonya’nın şehirlerinden daha güzel şehirler mutlaka vardır ama millet olarak onlardan daha mükemmelinin olduğunu sanmıyorum.

Tokyo’dan İstanbul’a uçuşumuz Haneda Uluslararası Havalimanı’ndan (HND) Doha aktarmalıydı. Uçuşlarımız arasında 8 saatlik bekleme süremiz vardı. Qatar Havayolu’nun düzenlemiş olduğu ücretsiz Doha turu‘ndan daha önce haberimiz olsaydı Doha’yı da görme fırsatı bulabilirdik. Ancak biz havalimanında 4-5 saatimizi geçirdikten sonra gördük bunu internetten. Doha’yı bu kez de transfer noktası olarak kullanmış olduk, sadece uçaktan fotoğraflarını çekebildik.

2015’te bizi yeni bir tatil bekliyor mu bilemiyorum ama bir sonraki tatilimizde görüşmek üzere 🙂